Dat is nu allemaal wel even anders.
De Grote Marktstraat. Ik kan me herinneren dat ik daar als jongetje van 10, 11 jaar op de tram stond te wachten. Lijn 10, die ons weer naar huis zo brengen in het Statenkwartier. Mijn moeder en ik, en mijn zus, stonden op de vluchtheuvel. Voor en achter ons raasde het verkeer. De tram kwam luid tingelend aan. Gele trams. We kochten een kaartje of we lieten onze tramkaart afstempelen.
Dat is nu allemaal wel even anders.
0 Reacties
Netwerken is geen borrels drinken en met je old boys netwerk staan brallen op een receptie. Netwerken is een levenshouding. Zinvolle contacten leggen, mensen, kennis en kunde verbinden. Geven en aanreiken. Dat is voor mij netwerken. Ik ben er goed in. En ik kan het ook goed overbrengen. Een nieuw boek is in de maak. Checkt u maar even.
Vandaag weer een leuke reactie. Contact gelegd voor iemand die er een opdracht mee scoort. Ik verdien een biertje. Heerlijk toch? Een dag heeft 24 uur. Toch? Volgens mij wel. En in die 24 uur kun je een hoop doen. Maar ook een hoop niets. Nou, het was een dag met veel. Opstaan, ontbijten, hondje lopen en toen begon het. Vijf besprekingen verder was het zes uur. De avond brak aan. 's Avonds nog wat te doen.
Een hoofd vol, maar met een afleveringetje House of Cards kwam de ontspanning binnen. Heerlijk geslapen. Zondag 3 april loop ik de halve marathon van Berlijn. Samen met twee maatjes uit mijn loopgroep. We starten in de ochtend, 10.00 uur. Ik heb er nu al zin in. De afgelopen tijd ben ik geblesseerd geweest, maar die blessure lijkt voorbij. De conditie is ook aardig op orde, al mis ik ritme en snelheid. Ik ga dus niet op tijd lopen, maar gewoon genieten.
Ik had een paar jaar geleden nooit gedacht dat ik dit leuk zou gaan vinden. Maar ik vind hardlopen echt heerlijk. Heerlijk, zo'n paasweekend. Het gezin bij elkaar, de familie opzoeken, maar ook rust voor de krant, de hond en rustig een bakkie koffie doen. Niets moet, alles mag. Af en toe een eitje van chocola, zelfs dat.
Gewoon een rustige dag. Paasweekend. We zoeken elkaar de komende dagen op om het samen gezellig te hebben. We maken lekker eten, verstoppen eitjes om ze nooit meer terug te vinden. We kletsen, we praten, we luisteren. Pasen is ook een tijd van bezinning. Nadenken over hoop, het leven. Dat zat ooit in ons geloof opgesloten als vanzelfsprekend. Maar we geloven niet meer. We doen aan yoga en mindfulness.
De dagen worden langer, lichter. Ik hoop en geloof in het leven. Iedere dag weer. En zeker met Pasen! Cijfertjes vliegen over de tafel. We rekenen, praten, overleggen. We verzinnen proposities en vegen ze weer van tafel. Het whiteboard kalken we vol. Maar langzaam aan zien we het plan meer en meer vorm krijgen.
Nieuw initiatief, een opdrachtgever die bijna ja gaat zetten. Denken we. Afwachten maar en daarna aan de bak. In 1969 ging ik voetballen. Ik was zes jaar. Het waren de jaren waarin het Nederlandse voetbal ging gloren. Europacups wonnen we. Wereldbekers en we werden bijna wereldkampioen. Johan was mijn held. Ging voorop in mijn dromen. In mei 1974 kocht mijn vader een kleurentelevisie. Met mijn neus er tegen aan, volgde ik het WK. Neeskens was een held. En Johan. Mijn actieve voetballeven is onlangs gestopt. Met de dood van Cruijff is een deel van mijn jeugd afgesloten. Wat blijft zijn de herinneringen aan een geweldige voetballer en een mooi mens. Wat er in Brussel is gebeurd - en eerder in Parijs en op 1000 en 1 plekken in de wereld, is vreselijk. Mensen die elkaar niet verdragen en letterlijk naar het leven staan. Ik lees er van alles over. Wat me raakte was de tekst van Griet op de Beeck. Schrijfster, Belg.
Kijk, luister en lees het terug bij DWDD in dit fragment. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |