zo ontzettend raak zijn.
Dan past de stilte.
Soms kan iemand missen
zo ontzettend raak zijn. Dan past de stilte.
0 Reacties
Ik was even offline. Griep, druk en een korte vakantie naar Malaga om onze jongste dochter te bezoeken. Die woont tijdelijk in het zuiden van Spanje en heeft het erg naar haar zin. Ergens in april of mei komt ze weer naar huis. We zien wel.
Morgen begint de boekenweek. Altijd een hoogtepunt. Boeken en boeken lezen zijn een hobby van mij. Op de lagere school las ik de hele jeugdbieb aan de Groot Hertoginnelaan leeg. Daarna ging ik naar de Bilderdijkstraat om boeken te lezen. Ik kreeg en kocht ze ook. Tijdens mijn studie [Nederlands] heb ik alle boeken die ik moest lezen, ook echt gelezen, en altijd nadat ik ze eerst had gekocht. Ik stroopte tweedehandszaken en antiquariaten af. Ik bestelde boeken en liep bij Paagman op de Fred, de deur plat. Dat ga ik de komende week weer doen. Boeken kopen. Niet online, maar echt in de winkel. Ik wil u vragen dat ook te doen. Koop de komende week een boek (of boeken). Een roman, een dichtbundel, een reisboek, een kookboek. Een boek met verhalen, een boek over geschiedenis. Een boek met foto's, een boek om voor te lezen. Een boek om aan te ruiken, een boek om in te bladeren. Een boek om in weg te dromen, om van te leren, om van te genieten. Doe het, lees een boek. Even geen DWDD, Netflix, Umberto of Voetbal Inside. Maar gewoon een boek. En als ik dan een tip mag geven: koop iets van Remco Campert. Mijn held. Ik heb alles wel van hem gelezen. Zodra ik met Het Leven is Vurrukkeluk, Alle dagen feest, Het Gangstermeisje in aanraking kwam, was ik verkocht. Ik ben groot gebracht met Simon Carmiggelt. Zijn kronkeltjes in Het Parool, die hij ook 's avonds laat voorlas op tv, las ik graag. We hadden boeken van hem thuis. Lichte literatuur. Campert was een logisch vervolg voor mij op Carmiggelt. Later volgden Kees van Kooten en Martin Bril. En tegenwoordig Marcel van Roosmalen. Het vangen van het dagelijks leven in woorden, in een roman, kort verhaal, een column of een gedicht, dat kan | kon Remco Campert als geen ander. Prachtige stijl van schrijven, een dwarse, maar vriendelijke kijk op het leven. Ik heb hem ooit, 1 keer, ontmoet en gesproken. Bij de opening van het ANP kantoor in Rijswijk, midden jaren 90. Hij was nerveus, zoals hij altijd nerveus was voor optredens. Maar zijn voordracht was geestig, scherp, taalgevoelig. Ik sprak hem na afloop, complimenteerde hem met zijn verhaal en vertelde hem dat ik alles van hem gelezen had. Hij keek mij lachend aan en zei: "dank je wel". Campert stopt met schrijven. Hij is 88 en moe. Mag het? Maar als het Campert niet wordt, kies dan iets anders moois. Een boek. Een laat je even meenemen naar een andere wereld. Veel plezier daarmee. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |