Ik zit weer in het ziekenhuis. Triggerfinger nummer 3. En weer moet ik wachten tot ik aan de beurt ben. Weer een half uur na de afgesproken tijd - en ik ben vroeg in de ochtend - mag ik komen. Ik neig op te stappen, maar doe het toch maar niet. De dokter is te aardig. Tot ze me prikt. 

​Ach, dan wacht je toch even. What the hack.

Midden in de stad, achter de het Ibishotel in de Jan Hendrikstraat, of achter het Nutshuis aan de Riviervismarkt, ligt de Nutstuin. Een grote binnenstadtuin. Verscholen, maar wel open en toegankelijk voor publiek. Via het Nutshuis toegankelijk (of via de Jan Hendrikstraat) en een leuke plek om even te zitten, een event bij te wonen, zelf een feestje te organiseren. 

Onze stad heeft vele mooie, verborgen plekjes. Dit is er een van. Kijk maar hier.

De Waddeneilanden vind ik prachtig. Ik ben er op een aantal geweest en iedere keer was het daar prachtig. De zachte zilte kleuren blauw, geel, groen. De wind in je haren. De brede stranden en de gezellige kroegjes waar je wangen gaan gloeien als je na een flinke wandeling lekker aan het bier en de bitterballen je aan het opwarmen bent.

Mijn meisje is met school op Texel. Op televisie is Vlieland. Ik stap nu op de boot.

De huizenprijzen schieten weer als paddenstoelen uit de grond omhoog. Huizen gaan als warme broodjes over de toonbank. En dat betekent in een grote stad als Den Haag een soort gekte die ook invloed heeft op de huurdersmarkt. Ook daar - mede door het weinige aanbod - hoge tarieven. Voor jonge mensen die starten en op zoek zijn naar een eerste huisje, een ramp. Kopen kunnen ze niet, huren is duur, als je al iets vindt.

De geschiedenis herhaalt zich en we leren er niets van.

In ons huis hangt niet veel kunst. Wel hangen er veel foto's, maar nog nauwelijks kunst. Alhoewel, mijn vrouw kan prachtig tekenen en schilderen en een aantal van haar kunstwerken sieren ons huis. Ik zou wel graag iets van kunst in huis willen. En dan heel graag iets van Diederick Kraaijeveld. Houtkunstenaar. Van sloophout maakt hij de meest prachtige kunstwerken. Check zijn website: Oud Hout. Zijn meesterwerken zijn nu helaas te groot voor mijn portemonnee. 

En kijk ook eens dit filmpje. Deze (Haagse) jongen heeft Manhattan nagemaakt. Van hout. Uit Manhattan. Awesome!

Ik kan goed tegen vroeg opstaan, maar op zo'n zondag als vandaag lekker zonder wekker wakker worden, dat is ook wel wat. Heus niet laat hoor. De zo'n klopt al vroeg tegen het raam. Lekker wat lezen, rustig wat oefeningetjes doen om het lichaam ook 'aan' te krijgen. Dan een rustig ontbijtje en koffie in de tuin.

Mooi, zo'n zondag. Morgen weer de wekker.

Het is warm, maar niet te warm. Op het programma een duurloop van 90 minuten, waarvan we het laatste stuk mogen versnellen. We beginnen rustig. Door Meer en Bosch via Ockenburg richting Madestein. En terug. Het gaat lekker. Het laatste stuk gaat de turbo er op. Even tot aan het gaatje.

Na afloop is al het luie zweet er wel uit. Kunnen we weer nieuw maken.

Na de voetbalmeiden - en al eerder de handbalmeiden - zijn nu de hockeymeiden volop in de picture. Een nieuw team, met een aantal frisse jonge meiden, gaat de strijd aan op de EK in eigen land. Hockey is een mooi voorbeeld van een sport die zich de laatste jaren goed heeft ontwikkeld als kijksport. Nieuwe regels maken het spel aantrekkelijk.

De dames halen de finale, de heren doen dat ook. Mooi zo.

Soms moet onze hond naar de kapper. Zoals vandaag. Hij verhaart niet, maar dat betekent dus af en toe de knip er in. En dat is bij Moos lastig, want het is een vachtje vol krullen die makkelijk klitten en zelfs vervilten. De afgelopen weken zijn al lastig voor Moos geweest. Een operatie, daarna herstellen, toen een stukje hard gras in zijn poot.

De kapster doet haar best, maar het was nodig Moos een keer flink kort te knippen. Moos is nu even Koos. Haarloos.

De Kennedy Center Honors zijn prijzen die het Kennedy Center uitreikt aan kunstenaars die met hun werk een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de cultuur van de Verenigde Staten. Bij de jaarlijkse uitreikingen worden liedjes van de groep of artiest vertolkt door andere bekende muzikanten. Het is een traditie dat de president van de VS daar bij is. Dat waren ze dan ook altijd. Maar niet dit jaar. De huidige president zal er dit jaar, 3 december, niet bij zijn. Reden: “to allow the honorees to celebrate without any political distraction.”. Eikel.

Hij mist dus optredens zoals deze: de zusjes van Heart die met een geweldige band en een geweldig koor de mannen van Led Zeppelin op een Stairway to Heaven zetten. Kijk zelf. Is echt amazing.