Dat is nu allemaal wel even anders.
De Grote Marktstraat. Ik kan me herinneren dat ik daar als jongetje van 10, 11 jaar op de tram stond te wachten. Lijn 10, die ons weer naar huis zo brengen in het Statenkwartier. Mijn moeder en ik, en mijn zus, stonden op de vluchtheuvel. Voor en achter ons raasde het verkeer. De tram kwam luid tingelend aan. Gele trams. We kochten een kaartje of we lieten onze tramkaart afstempelen.
Dat is nu allemaal wel even anders.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |