Ik reed gisteravond door de Betuwe. Link en rechts zag ik boomgaarden. De appels, rood van kleur, hingen aan de bomen. Wat mij opviel, was de grootte van de bomen. Geen joekels, waar je met een trap in moest klimmen om vervolgens de appels met de hand te plukken en die dan in een rieten mandje mee te nemen. Nee. Zo groot waren ze niet. De bomen waren manshoog. Makkelijker voor de (machinale?) oogst.

Prachtige omgeving, idyllische doorkijkjes, pittoreske dorpjes. De Betuwe.

Ik ben aan het trainen voor weer een halve marathon. 21.1 kilometer rennen, van jezelf het uiterste vragen. Het gaat mij niet om de tijd, het gaat mij om de prestatie. Hardlopen geeft mij veel voldoening en plezier. Ik voel me er goed bij, al merk ik soms wel dat de jaren wat gaan tellen. Ik heb geen hardlooplijf. Ik ben een diesel die heeft leren lopen en doorzetten.

Het is niet zo ingewikkeld, hardlopen. Zeker niet als je weet hoe goed het voor je is.

Het is zondagavond. De laatste avond van de zomervakantie. Morgen moet mijn meisje weer naar school. Ze is er nu niet. Ik ben alleen thuis. Nou ja, met de hond. Maar die wacht meer op haar dan dat hij aandacht heeft voor mij. Ik kijk Zomergasten met minister Wiebes. Het eerste kwartier is te doen, daarna raak ik hem kwijt. Geen zin. Ik zet een film op. Eye in the Sky. Over het uitschakelen van terroristen en hoe lastig het nemen van besluiten is. Ervoor, tijdens en erna.

Ik laat de hond uit en groet de zomer. Je was geweldig. Tot volgend jaar. 

De laatste twee films die ik in de bioscoop gezien heb, lijken niet op elkaar. Niet wat betreft taal, verhaal, dramaturgie, emoties, thematiek. Maar op 1 punt lijken ze heel sterk op elkaar: beide verhalen spelen zich maar op 1 locatie af. In het geval van The Place (een Italiaanse film !) in een Italiaans café. In het geval van Den Skyldige (een Deense film) in een alarmcentrale van de politie.

Prachtig gegeven. Tweemaal een boeiende film. Ik heb genoten. Ga kijken, zou ik zeggen. En ervaar het zelf.

Met een clubje enthousiaste mensen zijn we aan het proberen om volgend jaar mei in Den Haag een fotofestival te organiseren. Daar komt heel wat bij kijken. Maar met liefde, geduld en inzet stoppen we onze schouders eronder. We komen op onze weg gelukkig veel positieve reacties tegen. Hopelijk resulteert dat in genoeg financiële middelen, mooie foto's en grote bezoekersaantallen.

Ik zoek nog wel een paar mooie partners en sponsors. Iemand?