Op La Rambla schuifelden we
in drommen achter elkaar.
We bekeken prullaria,
en ook een levend standbeeld.
Van de Plaça de Catalunya
richting haven en weer terug.
We doken de Barri Gòtic in,
dronken koffie en cola op de Plaça Reial.
Gewoon, omdat het kon. Even op bezoek.
De stad van Gaudi en Cruijff,
een stad van liefdevolle mensen,
van kinderen en hoop,
is geraakt in het hart.
Het bloedt en weent.
En wij wenen mee.
Nu even geen geschuifel,
maar gepaste stilte
en de gedachten bij hen.
In die stad Barcelona.