Deze keer een overzicht van oktober 2015. De foto’s spreken vanzelf. Kijk zelf maar mee.
The Boston Globe is een krant. In Boston, USA. Online doen zij veel aan fotografie: Big Picture. Per onderwerp of per periode verzamelen zij de mooiste, spannendste, beste nieuwsfoto’s en zetten die bij elkaar. Dat versterkt ieder beeld. Ik kijk met regelmaat.
Deze keer een overzicht van oktober 2015. De foto’s spreken vanzelf. Kijk zelf maar mee.
0 Reacties
Erik Scherder is wetenschapper die alles weet van ons brein, onze hersenen. Hij heeft bovendien de gave van het woord. Hij vertelt prachtig, doceert met liefde, betrekt de toehoorders erbij, weet ons bij de les te houden, boeit van begin tot eind.
Prachtavond bij het Haagsch College. En ja: iedere dag minstens 30 minuten aaneen flink bewegen. Dat was de centrale boodschap. Gaan we doen! Het is geen pretje, scheidsrechter zijn. Bij het voetballen dan. Tenminste, dat denken veel mensen. Ik vind het af en toe wel leuk om te fluiten. Bij mijn eigen team. Veteranen. Oude mannen in korte broeken die niet zo heel snel meer voetballen. Af en toe wat gemopper en soms een onbesuisde overtreding.
Mijn team verloor vandaag met 0-10. Was schandelijk slecht voetbal. Maar ach. De zon scheen, het gras was groen en er viel geen onvertogen woord. Zaterdagen zijn heerlijke dagen. Dagen om uit te slapen, te sporten, om lekker koffie te drinken met kranten en tijdschriften. Om wat lekkers te eten, te shoppen, te luieren. Dagen om met het gezin door te brengen, vrienden te bezoeken, mooie films te kijken.
Zo’n heerlijke zaterdag was het vandaag. Een heerlijke dag. Lekker. Het gaat vandaag niet over Pino of Sesamstraat. Niet over Benzema, Depay of Van Persie. Niet over Sinterklaas en Zwarte Piet. Het gaat vandaag niet over Sharm-el-Sheikh of over bommen in vliegtuigen. Het gaat niet over vluchtelingen of dichte grenzen. Niet over mijn hond of over mijn kinderen.
Het gaat vandaag over niets. Even niets. Stilte. Leegte. Luisteren naar je eigen ademhaling. Rust. Stil. Mijn hemel. Wat doet iedereen toch in die auto? Waar komt iedereen vandaan en waar gaat iedereen naar toe? Ik worstel mij vanuit Breda de stad uit richting de A16. Ik ben niet alleen. Soms een troostrijke gedachte. Nu vooral ballast. Twee uur en 20 minuten later ben ik thuis. Stijf en chagrijnig.
Vanmorgen even naar Waddinxveen en daarna terug binnendoor Boskoop, Benthuizen en Zoetermeer, omdat de A12 te vol en te stil staat. Zucht. Ik zou wel eens IN het hoofd van een terrorist willen kijken. Er echt IN. Wat gebeurt daar? Hoe draaien de spoelen, hoe schuiven de hersenen? Wat vindt er plaats als hij een bom plaats in de vliegtuig, wetende dat mensen zullen sterven?
Want ik snap heel veel niet. Niet meer. Wat is die terrorist opgeschoten met 200 doden? Volgens mij namelijk helemaal niets. De leverancier van drank trekt aan het karretje. Het moet de stoep op, maar het lukt niet. Hij is kwaad, ik zie het. Hij trekt nog een keer, en nog een keer, harder en PATS. De dozen met wijn vallen van het karretje. De stoep kleurt rood, ik ruik de alcohol.
Voor ik verder fiets, hoor ik hem zeggen ‘zo, nou, eerst maar even roken’. Ik moet een beetje lachen. Haags gebak. Lekker. Beetje suikerbommetje – dat proef ik, omdat ik even wat minder wil snoepen, dubbel zo hard, maar zo ontzettend lekker. Ach, ach ach. Hazelnoot crème, het smelt op je tong. Ik eet het al van kindsafaan. Hazelnoottaarten van Maison Kelder. Jammie.
Ik houd het op 1 stukje. Lust er best 2. Maar ik doe het niet. Zou ik spijt van krijgen. Pff. Heb ik nu ook! Van Persie en Blind beheersen de media. Is er ruzie? Is hij te oud, te slecht, op en versleten? Nee, in principe de beste spits die we hebben. Maar Danny pruimt Robin even niet meer. En daar moeten we met ons allen wat van vinden.
Ik vind er helemaal niets van. Ik ga er niet over en ik heb er ook niet echt meer een mening over. Ik ga lekker een banaan eten. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |