Spannende verhalen, supermooi gefilmd, op locatie. Mooie detectiveverhalen. Troosteloze landschappen. Ik houd er van.
Ik vind het een geweldige serie, Hinterland. Speelt zich af in Wales. Hoofdpersoon is Tom Mathias, een wat stille, maar doortastende inspecteur. Hij woont in een caravan op een klif. Alleen. Hij heeft een relatie gehad en heeft kinderen. Zo zien we.
Spannende verhalen, supermooi gefilmd, op locatie. Mooie detectiveverhalen. Troosteloze landschappen. Ik houd er van.
0 Reacties
Soms heb je dat wel eens. Zo’n dag waarop je niet vooruit te branden bent. Dat je, ondanks alle goede voornemens en plannen, nog niet de helft doet van wat je wilt en moet doen. Geen puf, geen zin, geen motivatie. Zo’n dag was het vandaag. Uitzonderlijk, maar toch.
De vakantiemodus staat er nog op. Tijd om die er af te halen. Helaas. De bus is er nog niet, maar tientallen jongeren staan wel al klaar. Met rugtassen, matjes en slaapzakken. Zo ook onze Babette. Op weg naar Boedapest, naar Sziget, een van de grootste festivals van Europa. Ruim een week gaat ze er heen. Ze heeft er zin in en kan niet wachten.
Kleine meisjes worden groot. Pappa’s vinden dit best wel een beetje spannend. Mag toch? Nederland is een waterland. Overal om ons heen is water. Opgevoed aan de kust, bij het strand en de zee, ben ik toch niet zo’n waterrat. Ik kan zwemmen, maar ben er niet gek op. Op een boot zie je mij niet zo gauw.
Maar vandaag gingen we wel varen. Met vrienden. Dagje weg over Hollandse wateren. Rondje de Kaag. Toch wel heel erg leuk. Denk dat ik het vaker ga doen. De politie kan weinig goeds doen op het moment. Ze grijpt verkeerd in, ze schiet te makkelijk, ze staakt te veel en de reorganisatie lukt ook al niet. Tuurlijk, er gaan dingen fout en dat moet aangepakt.
Maar als wij ons nou eens aan de wet houden, zou dat het leven voor elkaar en dus ook voor de politie, niet veel makkelijker en leuker maken? Denk daar eens over na! Was het maar elke dag vakantie. Niet omdat ik dan elke dag vrij zou zijn – heb ik op zich niets tegen – maar omdat het dan rustig blijft op straat. Geen razend verkeer, geen moeders met bakfietsen op het fietspad, geen toeterende scooters.
Het is rustig in Den Haag en dan maakt de stad nog mooier dan ie al is. Lege fietspaden, weinig verkeer. De zon lacht de stad toe. Anderhalve week niet hard gelopen. Wel veel lekker eten, een biertje en bitterballen. De weegschaal geeft het verschil aan. Niet echt veel meer, maar toch. Vanavond weer de hardloopschoenen aan en meters maken.
Het is behoorlijk warm, maar dat deert ons niet. Rustige looppas en flinke versnellingen. Het zweet gutst. Het hoofd raakt leeg. Op naar de Halve van Haarlem. Ik doe weer een poging. De rest van het gezin is er niet – trainen, werken, of doet iets anders. De hond ligt naast me en doet pogingen te slapen. Ik krijg de neiging ook. Ik drink koffie, eet een stroopwafel.
De tegenstander scoort drie keer. Ajax twee keer. Een voetbalwedstrijd die mij niet kon boeien. Weer niet. Tijd voor andere zaken. De hond uitlaten bijvoorbeeld. Op de fiets naar Midden-Delfland. Het is prachtig weer. De route leidt ons langs plekjes die we nog niet kennen. Ze liggen voor de deur. Door bos, langs polders, over watertjes. Groen, blauw, geel. Het zijn de kleuren van de dag.
We overnachten in het Rechthuis van Zouteveen. Wat een mooie B&B. Aanrader. Onder de rook van Schipluiden. Ons land is echt wel mooi. Dit weekend geen krant. De drukkers staken en dus kon de krant niet gedrukt. Ik begrijp dat staken een recht is voor mensen om hun eisen kracht bij te zetten. Maar ik heb geen rol in het conflict en ben wel het haasje.
Gelukkig is er genoeg te doen. In de middag kijk ik wat tv. Ik mis de krant. Ik hoop dat de drukkers hun zin krijgen. Had het staken tenminste zin. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |