3 tot 4 jaar? Is dat niet een beetje heel erg lang? Voor een koets?
Ze gaan de Gouden Koets opknappen. Likje verf, nieuw vet in de assen en frisse bekleding op de bankjes. Koetsje is tenslotte al wat jaartjes oud, dus een APK en grote beurt is een keer nodig. Dit jaar mogen de Koninklijke Hoogheden nog een ritje maken, maar dan gaat de koets 3 tot 4 jaar in de revisie.
3 tot 4 jaar? Is dat niet een beetje heel erg lang? Voor een koets?
0 Reacties
Met verbazing heb ik de samenvatting gezien van het Griekenland-debat in de Tweede Kamer. Wat zijn onze parlementariers toch een slechte debaters. Je ziet echt heel weinig debat-techniek terugkomen in hun discussies. Ze treden vooral op voor de bühne. Niet voor de inhoud.
En dus krijgen we Pinokkio-quotes die blijven hangen. En niemand die nog weet waar het over ging. Vandaag gaan we niet rennen, maar eten. Strandtent Zuid is de locatie, Kabeljauw op een bedje risotto ons gerecht. Een lange tafel waar bijna iedereen aan is geschoven. De zee kabbelt, bootjes varen voorbij, de zon gaat langzaam onder. Wijn, brownies en gezelligheid.
Lopen is meer dan alleen rennen. Lopen is ook samen actief zijn. Was een mooie avond, daar in Zuid. File op de A12, A2, A9, A4. Druk, vol. Ik haal Babette op in Utrecht en kom met moeite weer naar huis. Ik heb echt medelijden met al die mensen die iedere dag alleen in hun auto in de file van huis naar werk moeten. En terug. Ik blijf het zeggen: het is altijd een keuze.
Ik ben blij dat wonen en werken voor mij dicht bij elkaar liggen. Ik zou anders knettergek worden. Moos is onze hond. Een geweldig beestje. lIef, aanhankelijk, soms stout en altijd erg grappig. Een stripfiguur. Kan zo in een boek meespelen. Een makkelijk hondje ook. Klein blokje rond of een lange wandeling over het strand. Moos is het om het even.
Vandaag was hij de hele dag alleen. Erg lang. Te lang. Ik heb wat wroeging. Dan maar extra lang spelen bij thuiskomst. Mijn zus is jarig en van Elvis is het de sterfdag. Bij mijn zus gaan we op visite. We drinken koffie, eten zelfgebakken appeltaart en kletsen bij. Een oud-leraar van ons en zijn vrouw zijn er ook. Verhalen van toen en nu. Over onze school die gaat sluiten.
Here we go again, Asking where I've been, You can't see the tears are real, I'm crying (yes i'm crying). Een heerlijke film, al een aantal jaren oud: Pranzo di Ferragosto. Vandaag is het Ferragosto: Mariahemelvaart. In het katholieke Italië een feestdag. Winkels zijn gesloten, de kerken zijn open en men gaat bij elkaar op bezoek voor bijvoorbeeld een lunch (pranzo).
Ik ga de film eens terugkijken. Het vult de heimwee naar Italië waar we dit jaar helaas niet komen. Ik loop met Moos een laatste blokje. Het is 21.30. Aan de noordkant van de stad is het nog licht. Aan de zuidkant kleurt de hemel zwart. De eerste lichtflitsen. Heel vaag is er gedonder te horen. Moos en ik zijn nog niet thuis, of de hemel barst open.
Het weer is een mooi, soms angstaanjagend verschijnsel. Het weer laat ook zien hoe nietig de mens eigenlijk is. Wij moeten het komend jaar maar eens uitkijken naar een andere auto. Onze Zafira toont de jaren. Een atuo met een hazelip. Maar de vraag is: wat gaan we doen? Klein en zuinig, echt voor de stad? Of wat groter, stoer en veilig? Benzine, diesel, gas of elektrisch?
Second hand, dat wel. Tips en ideeën zijn welkom, want zelf weten we het nog niet zo goed. Alhoewel. Naar de radio luisteren is echt heel leuk om te doen. Met de komst van het Internet heeft de radio wat mij betreft een boost gekregen. Het aanbod is zo groot. Lekker luisteren, op de achtergrond of met je oor er tegen. Spanning of ontspannend. Overdag in de atuo of ’s nachts in bed.
Ik luister bv naar Mangiare. Een heerlijk radioprogramma over eten en koken. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |