Bleek een declaratie van een apotheek tussen te staan. Waren wij nog nooit geweest. Eén telefoontje naar de apotheek en zonder morren gaan ze crediteren. Foutje! Foutje? Ik voel nattigheid. Wordt vervolgd.
Ik kreeg een overzicht van de zorgverzekeraar. Onderwerp: eigen risico factuur. Keurig per gezinslid gespecificeerd. Vaak berg ik dit soort papieren direct op in een map. Deze keer niet. Ik was wel geïnteresseerd in de kosten.
Bleek een declaratie van een apotheek tussen te staan. Waren wij nog nooit geweest. Eén telefoontje naar de apotheek en zonder morren gaan ze crediteren. Foutje! Foutje? Ik voel nattigheid. Wordt vervolgd.
0 Reacties
Robin Williams is overleden. 63 jaar. Zelfmoord. Hij leed aan zware depressies, zo lees ik. Het is de clown die zelf niet vrolijk is. de komiek die in de coulissen huilt en weent.
Zijn mooiste rol was die van Garp in de film The World according to Garp, naar het boek van John Irving. Een talent. Meester van de mimiek en ingetogenheid. Een clown die ons deed lachen om het leven, maar het leven zelf blijkbaar niet aankon. Hij zal gemist worden. Ik vroeg een van mijn kinderen waarom ze onze krant zo weinig las. “Het is alleen maar ellende pap. Daar heb ik geen zin in.” Ik las vanmorgen de krant door haar ogen. Inderdaad, heel veel oorlog, treurigheid en nare berichten.
Gelukkig zag ik ook een berichtje dat Wendy van Dijk op Ibiza heel druk is met het voorbereiden van haar bruiloft. Een lichtpuntje? Of is het eigenlijk ook droevig dat we dit soort ‘nieuws’ rondsturen als ‘nieuws’? De kunst van het schrijven zit deels in het weglaten en in de bescheidenheid. Er zit altijd meer in het hoofd dan dat er op papier past. De kracht van een verhaal, een zin, een column, zit in de keuze en volgorde van de woorden. Niet teveel en op de juiste plek.
Ik keek op tv vandaag naar een portret van Martin Bril. Gemaakt door Coen Verbraak. De oppervlakte was genoeg voor Bril. En dan toch zulke stukjes schrijven met zoveel om over na denken. Ik ren voor mijn lol. Niet voor mijn leven, maar wel om te leven. Heerlijk de spieren aan het werk zetten, de gewrichten laten werken. De mind rent mee. Even de focus verzetten. Zout zweet gutst uit mijn lijf en verwijdert het vuil uit de porien. Wat kletsen onderweg en heel soms een kop thee na afloop. De endorfine doet de rest en tovert een smiley op mijn gezicht.
Mens sana in corpore sano. Ooit bij de Jezuiten geleerd, op het AC. Dat wel dus. Het is vrijdag 8 augustus 2014. Gisteravond waren we op bezoek bij een klein wereldwondertje. Een baby van zes weken oud. Zo lief, klein, onschuldig. Ze drinkt, lacht al een beetje, kijkt verwonderd om zich heen. Een pril leven, nog geen weet van wat haar allemaal te wachten staat. En dat is maar goed ook.
De charme van het leven zit in de verrassingen van morgen. Vandaag de herinneringen van morgen leven. Dat geeft het leven extra glans. De kans dat je in Nederland nat wordt op de fiets, is klein. Het regent namelijk maar 8% van de tijd. En daar is de nacht ook bij gerekend, de tijd dat we meestal in bed liggen en slapen. Of andere dingen doen.
Ik zat vandaag, 7 augustus 2014, op de fiets. Eind van de middag, op weg naar huis. Het regende hard. Ik werd nat. Zeiknat. Best lekker een keertje. Ik zag niets door mijn beslagen bril. Ik was helemaal doorweekt, toen ik thuiskwam. Nou en! Ze dansen het papier op. 365 tekens, spaties niet meegerekend. Iedere dag een kort verhaal. 365 dagen in het jaar. Samen vormen die verhaaltjes – soms met een tekening, een foto of voorwerp – een dagblok.
Schrijven is mijn lust en mijn leven. Mijn hoofd zit vol gedachtenspinsels. En oefening baart kunst. Een schrijver schrijft elke dag. Zo geef ik gedachten vorm, mijn letters een podium en creëer ik ruimte voor nieuwe ideeën. Dagblok. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |