Ja, ook ik heb een emmer met koud water over mij heen gegooid. Om aandacht te vragen voor ALS. Heb er een filmpje van gemaakt, op Facebook geplaatst en drie anderen ‘gechallenged’. Eenvoudige en nuttige actie.
Helaas zijn er weer de nodige kritikasters die het maar onzin vinden. Nou en! In korte tijd weten heel wat mensen wat ALS voor vreselijke ziekte is. Aandacht, daar gaat het om. Doel dus bereikt. Nu nog allemaal een bedrag storten! ‘An apple a day, keeps the doctor away’. Waar of niet? Fruit eten is niet mijn hobby, al vind ik het wel lekker. Gek dan eigenlijk dat ik het zo weinig eet. Het is zo gezond. Ik ben daar dus iets aan gaan doen. Ik dwing mezelf nu tweemaal per dag een stukje fruit te eten.
Vandaag een banaan en een mineola. Een wat? Een mineola. Kruising van een mandarijn en grapefruit. Lekker fris en makkelijk te pellen. ‘A mineola a day, keeps the doctor away’. TV kijken doen wij – wij mensen – vaak op de automatische piloot. Je gaat zitten voor de buis en begint te zappen. Soms valt het oog op een mooi, interessant of grappig programma. Soms blijf je hangen in iets stoms of onnozels. Zittend in je luie stoel blijven we dan kijken. Waarom?
Ik kijk liever gericht. Probeer dat vaker te doen. Dus naar programma’s die mij boeien. Er echt voor gaan zitten. House of Cards, The Bridge. Of straks weer DWDD. Soms is het goed je te realiseren dat het zetten van een stap, in dit geval een figuurlijke stap, het begin is van iets nieuws. Daarbij moet je wel zorgen dat je de rugzak met jouw verleden, deels achter je laat. Niet meenemen, want dan wordt het nieuws niet iets nieuws.
Ingewikkeld? Niet echt. Gewoon een kwestie van doen. Als je loslaat, heb je handen vrij om iets anders vast te pakken. En voor sommige mensen kan dat heel bevrijdend werken. Wij maken niet veel gebruik van onze museumjaarkaart. Jammer, want een bezoek aan een museum is bijna altijd de moeite waard. In een museum vind je rust, reflectie en creativiteit. De kunst zet je aan het denken en doet genieten.
Vanmorgen het Mauritshuis bezocht. Vaak langs gefietst, slechts een keer binnen geweest. Het was prachtig. En dat je bij de koffie een hazelnootgebakje van Maison Kelder kunt krijgen, was de kers op de taart. Een paar dagen geleden schreef ik dat we een factuur hadden ontvangen van onze ziektekostenverzekeraar. We moesten een deel van het eigen risico betalen. Maar een deel van dat bedrag herkenden wij niet.
Apotheker gebeld en gezegd dat wij nog nooit bij hen geweest waren. “O, nou, dan zullen we dit crediteren”. Zo makkelijk ging dat. Foutje? Jammer dan. Ik ben bang dat dit veel vaker en bij veel mensen gebeurd. Schande. Dit kan toch niet?. Boyhood is een prachtige film die momenteel in de bioscoop en in het filmhuis te zien is. In de film zien we een jongen opgroeien, 12 jaar lang. Samen met zijn familie. Het bijzondere is dat de film in 12 jaar is opgenomen, met dezelfde spelers.
De film raakte mij. Het verhaal, de herkenbaarheid, de sfeer. Ook de muziek, de voorwerpen, de kleding. Het klopte. En zonder dat er veel in de film gebeurde, bleef ik bijna 3 uur lang geboeid kijken. We maken vandaag de dag tientallen, honderden, duizenden foto’s. Eén klik op je telefoon is goed voor een plaatje of een filmpje. Met een paar klikken meer, deel je die foto’s en filmpjes met vrienden, familie en ontelbare onbekenden.
Hoe leuk is het om ouderwetse foto’s en filmpjes uit de doos te halen en te bekijken. We hebben thuis 20 jaar oude videobandjes digitaal gemaakt. Samen kijken op de bank. A wonderful walk down memory lane. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |