De mens Obama gaan we missen op zo'n post als President van de VS. Heel erg missen.
Het zijn de laatste dagen van het presidentschap van Obama. Trump neemt over. Ik kan niet heel goed beoordelen wat Obama bereikt heeft. Voor zijn land en voor de wereld. Ik kan wel goed inschatten wat Obama voor een mens is. Ik heb veel van zijn speeches beluisterd, ik heb veel berichten over en van hem gezien en gelezen. Ik heb regelmatig kunnen zien hoe hij met mensen omgaat. Wat zijn 'values' zijn. Hem - en met hem Michelle - gaan we missen. Obama is een verbinder, een mensenmens. Oog voor iedereen. Een aardig woord als het gewenst is, hard als het moet. Aandacht voor de wereld waarin wij leven. Oprecht, positief en verdraagzaam.
De mens Obama gaan we missen op zo'n post als President van de VS. Heel erg missen.
0 Reacties
Op de tv staat het schaatsen aan. Lekker achtergrondbeeld. Af en toe kijken we naar de schaatsers die rond rijden. Sven, Kjeld of Jorien. Intussen lezen we de krant, een tijdschrift. We maken een lekkere lunch en we wandelen met de hond. Het is rustig thuis. Na een intensief weekend, met inhoudelijke gesprekken, emotie en plezier.
De vakantie is voorbij. Het gewone leven neemt weer zijn gang. Met wat nieuwe accenten voor dit nieuwe jaar. Het is glad, nat en koud. Net geen vorst meer, maar toch. We besluiten niet te gaan hardlopen. Onze groep loopt vroeg en dan is er kans op gladde stukken ondergrond. We nemen geen risico. Morgen maar een stukje rennen. Want we mogen niet veslappen.
Vandaag lekker op de bank met kranten, koffie, broodjes en schaatsen. En de kachel even lekker hoog. Winter. Gisteravond een bericht dat er weer een oud-voetbalmaatje is overleden. In zijn slaap gebleven. Was een markante jongen. Harde werker op het veld, maar altijd met plezier. Veel gelachen met hem. Tot hij naar de Antillen vertrok. We hoorden alleen nog via via van hem. Geen probleem. De herinneringen zijn er. Die hebben we even gedeeld.
Maar ik merk wel dat ik in de leeftijdscategorie ben gekomen waar het wat sneller mis gaat met gezondheid. Opletten en carpe diem. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. Ik moest hier een beetje aan denken toen ik gisteravond bij Eva Jinek in haar programma het verhaal hoorde over de film De Marathon. Eén van de leukste films van de afgelopen jaren. Maar naar nu blijkt, is het verzonnen verhaal - door Martin van Waardenberg - werkelijkheid geworden.
Dat is toch gek? Bizar? Kijk het fragment bij Jinek hier maar even terug en oordeel zelf. Ik lees in de krant over voetballers, vaak al licht bejaard, die in China gaan spelen en daar miljoenen verdienen. Sommige spelers krijgen meer dan 300.000 euro. Per week. PER WEEK? Daar zit je dan met je postcodelot waarop je maar 475.000 euro ontvangt. Eenmalig. Ik kan die postcodemensen zien, want ze wonen vlak bij mij. Eén wijkje verder. Ik heb niets gewonnen, niet eens een blik stroopwafels.
Maakt geld gelukkig? Geen idee. Ik heb het geluk van een winnend lot nog niet meegemaakt. Ik weet wel dat tweedehands voetballers miljoenen betalen, idioterie is. Is darten een sport of een spelletje? Ik vind het een spelletje. Het is een kunstje. Een moeilijk kunstje, dat wel, maar toch een kunstje. Geen tactiek, geen moeilijk inzicht, wel skills om de pijlen in het juiste vakje te gooien. Focus en concentratie zijn belangrijk, maar maken het voor mij nog geen sport.
Ik had op Twitter gevraagd wat mijn volgers vinden. 2/3 vindt het een sport, 1/3 een spel. So be it. Wel leuk om naar te kijken. Het bureau ligt vol nieuwe uitdagingen. Zin in. Mooie projecten, met nieuwe mensen. Maar ook doorgaan op de ingeslagen weg met fijne en prettige contacten. Ik heb er wel zin in.
Maar eerst even opruimen. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |