De nevel hangt over de baan. Vaag zonnetje. Koud. Een jockey op zijn paard. Een sulky maakt wat rondjes. Een roofvogel zit op een lantaarn. Mooi.
Renbaan Duindigt, op de grens van Wassenaar en Den Haag, is voor mij legendarisch. Hans Eijsvogel die JoJo Buitenzorg laat winnen. Ik was er nog nooit geweest. Tot vanmorgen. Je ziet en voelt de grandeur van vroeger. Het mag allemaal wel een opknapbeurt hebben. Maar het straalt ook wel iets uit.
De nevel hangt over de baan. Vaag zonnetje. Koud. Een jockey op zijn paard. Een sulky maakt wat rondjes. Een roofvogel zit op een lantaarn. Mooi.
0 Reacties
“Ik heb zelf hoog gevoetbald, dus ik ben dat gewend te doen.” Naast me loopt een grijzige, wat kale kerel. Ik schat in begin 50 jaar. Aardige voetballer. Beetje nare vent. Mekkert en deelt af en toe gemeen uit. Ik ben de scheids en zeg daar wat van. Ophouden. Mond houden. Hij reageert geërgerd. “Mag toch wel ff?” Nee dus.
Het is 3e klasse veteranenvoetbal. Vijftigers die het alleen nog voor hun lol doen. Maar sommigen blijven zo irritant! De weg naar Dongen leidt ons naar de sporthal waar onze jongste met de dames 2 van Hellas moet handballen. We zijn in Brabant. Het is zaterdagavond. De wedstrijd begint om 20.00 uur. Vanaf het begin kijken de Hellas-meiden, een bonte verzameling deze keer, tegen een achterstand aan. Het gaat hem niet worden vandaag. In Dongen.
Rond 22.00 uur rijden we door. Richting Meijel. De jongste heeft daar een afspraak. Dan terug naar Den Haag. Als u een geldbedrag zou moeten zetten op het doelpunt van Robin van Persie tegen Spanje, de beroemde zweefduik, wat voor bedrag zou dat dan zijn? Duizend euro? Vijfhonderdduizend euro? 1 miljoen euro?
Ik lees dat Robin in 2014 meer dan 16 miljoen heeft verdiend. Ik gun het de jongen, maar zeg nou eerlijk. Is dit nog wel uit te leggen? Is dit nog wel in verhouding? Ik wil geen moraalridder zijn, maar ik vind het teveel. Of ben ik gewoon jaloers? Met HUDL hebben we meegewerkt aan het project Fitste Bedrijf van Den Haag. Vandaag was de finale, bij Thor De Bataaf. Nationale Nederlanden won. Wij zorgden voor alle communicatie-uitingen, zoals het bouwen van de website, de flyers, de advertenties en de cheque voor de winnaar.
En we bleven zelf ook fit. Door te wandelen met onze honden, te fietsen naar het werk, door hard te lopen en door te voetballen. Ook wij zijn een fit Haags bedrijf. Mag ik even boos zijn? Nee, nou, ik ben het toch. Kwaad zelfs. Chagrijnig. Ik moest vandaag een nieuwe bankpas activeren. Dat doe je, zoals op het begeleidende briefje staat, door bijvoorbeeld bij een geldautomaat te pinnen. Dus ik helemaal de wijk uit naar de dichtstbijzijnde automaat. Moos mee. Stuk. Binnen doet ie wel. Maar honden niet toegelaten en geen haak buiten voor de riem.
Banken blinken zo uit in klantonvriendelijkheid. Ik ga niet vaak met de tram, maar soms is het nodig. Zoals vandaag. Met de tram – lijn 3 – naar het CS. Ik had een afspraak vlakbij. Heen kon ik rustig zitten. Tijdschriftje mee, beetje lezen, uit het raam staren en mensen kijken. Terug was het druk.
Bij het uitstappen wilden scholieren naar binnen. Je denkt nog: die laten je eerst uitstappen. Mooi niet. In drommen willen ze tegelijk naar binnen. Geen oog voor anderen. Jeugd van tegenwoordig. Ik kijk geen Boer zoekt Vrouw. Ik gun iedereen zijn plezier, maar het is niet mijn plezier. Ik heb er ook niets tegen, kraak het niet af, bespot het niet (al moet ik wel lachen om LuckyTV die BZV op de hakt neemt). Ik kijk wel Homeland. Dat doen we met het gezin. Spannende zondagavond tv. Gisteren een lange duurloop gelopen. Op het programma stond 90 minuten. Het werden er 120. 16 kilometers door het zuiden van de stad. Af en toe omver geblazen door de stormachtige wind. Maar we liepen door. In de beschutting van een bos of dicht langs de huizen. Het eerste half uur was op gang komen, daarna ging het lekker. Op het eind was het wel genoeg.
Lopen is je benen vol zuur laten lopen en je hoofd leegmaken. Hardlopen is echt heerlijk. Ik ben in het centrum van Den Haag. Ik winkel wat. Loop door de straten, winkel in, winkel uit. Ik kijk wat rond. Koop een broek, snuffel door boeken. Al lopend eet ik een broodje uit de hand. Ik steek Het Binnenhof over. Bij het Mauritshuis loop ik een grote groep Japanners tegen het lijf. Ze maken foto’s.
Het weer is grauw, de stad rustig. In de tram krijgt een mevrouw een bekeuring. Haar OV-Chip werkt niet goed. We eten broccoli. Zaterdag. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |