Een fijne dag om samen met haar te zijn. Dikke kus, poepzak.
Vandaag is ze 25. Onze jongste. De lieverd - net als haar zussen. Van kleine meid een mooie vrouw geworden. Lief, zorgzaam, talentvol. Vol vrolijkheid, soms met twijfel. Zoals dat gaat met mensen. We vieren haar verjaardag met elkaar, als gezin, inclusief de pretletter.
Een fijne dag om samen met haar te zijn. Dikke kus, poepzak.
0 Reacties
De Slimste Mens is weer begonnen. Dat vind ik nou een leuk programma. Ik vind niet veel leuk op tv, maar dit wel. Behalve dan die Van Rossem, die steeds minder van toegevoegde waarde. Ik ben gek op dingetjes weten. Nutteloze feiten, die leuk zijn om te weten.
Wie won op die datum deze beker? Hoe heet dit beest? Wie speelde naast deze man de vrouwelijke hoofdrol in die film. Kom maar op. Ik werk in de fotografie. Al 30 jaar. Ik ben geen fotograaf, maar ik maak wel graag foto's. Dat doe ik soms veel en regelmatig, soms af en toe. Ik maak foto's met mijn telefoon of met mijn Fujifilm camera's. En ik doe er vaak niets of weinig mee. Maar dat gaat nu anders.
Ik ben begonnen met een project. Op zondagochtend met mijn camera op pad. Een jaar lang. Niet iedere week, maar wel met regelmaat. Ik houd jullie op de hoogte van wat en hoe. We rennen door de bossen van Madestein en Ockenburgh. In een rustig tempo. Het mooie van mijn loopgroep is dat er voor iedereen ruimte is om zijn of haar eigen tempo te lopen. Ik loop met F. We kletsen over koetjes en kalfjes, over van alles en nog wat. Via Kijkduin terug naar de vertrekplek.
Iedereen is op hetzelfde moment terug. 80 minuten hardlopen. Heerlijk begin van de weekend. Voor het slapen gaan lees ik wat, droom ik wat, lig ik te mijmeren. Soms luister ik ook muziek. Ik slenter over Youtube of kruip door Spotify. De ene keer klik ik op de voor mij bekende items. Heart met hun uitvoering van Stairway to Heaven, Ace of Heart met Porgy Georgy. En zo voort.
Soms stuit ik op pareltjes. Via een interview van Dolf Jansen met Jeroen van Merwijk in Zomerspijkers en de bijbehorende playlist op Spotify kom ik op dit liedje van Henny Vrienten. Karnemelk met Bitterkoekjes. Luister maar. Prachtig liedje. Mensen willen wel veranderen, maar niet veranderd worden. Cliché? Soms. Maar ik houd van clichés. Want ze zijn altijd waar. Ik ben tevreden met mijzelf, maar er is wel iets wat ik aan mijzelf wil veranderen. Namelijk dat ik de wil om iets te veranderen standvastig krijg. Als ik me iets voorneem, dat ik dat dan ook volhoud.
Ik ben er nog niet uit, hoe dat het beste voor mij werkt. Maar ik weet dat als ik doe wat ik deed, dat ik dan krijg, wat ik had. Ook een cliché. Ook waar. Op de weekdagen, tussen 19.00 en 20.00 uur, kijken wij samen tv, drinken koffie en genieten van een koekje. De Wereld Draait door en later M. De ene keer een prachtige uitzending, soms niet zoveel aan. We missen Matthijs en we gunnen het Margriet. Matthijs is gestopt, Margriet nu met vakantie.
Maar wat een opvulling deze week. Een heel uur De Wereld Spoelt Terug. Met hoogtepunten muziek uit DWDD. Met vandaag als thema Den Haag. We namen er een extra koekje bij van plezier. Er is sprake van een lichte vorm van stress bij ons in huis. Mijn lief kan iets niet vinden. Iets wat ze wel nodig heeft. Ze zoekt overal en vindt het nergens. Ik zoek mee, maar vind ook niets. Is het weggegooid? Ligt het nog op haar werk? Heb ik het tussen iets in gestopt?
Als ik dit tik, is het gevonden en is de glimlach om de mond van mijn meisje weer terug. Ik zat gisteravond naar het laatste stuk van de film Cast Away te kijken. Het verhaal van de FedEx man, gespeeld door Tom Hanks, die na een vliegtuigcrash op een onbewoond eiland beland en daar vijf jaar doorbrengt. Uiteindelijk wordt hij gered en komt hij weer in de bewoonde wereld terecht.
Hoe zou dat zijn, helemaal alleen op een eiland zitten, geen contact met de buitenwereld, terwijl je weet dat die buitenwereld wel bestaat. Ik vroeg het me af en had geen antwoord. Op de tv brengt Studio Sport een overzicht van bergetappes Tour de France waarin Nederlanders een prominente rol speelden. Ze wonnen die etappes. Prachtig om te zien hoe in de jaren vijftig en zestig coureurs in dorpjes van hun fiets stapten om in fonteintjes, cafeetjes en pompen langs de weg hun dorst te lessen, flessen drinken te halen of hun voeten en hoofden te koelen.
Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |