Wat word je daar als vader blij van. Heerlijk om haar verhalen te horen en haar zien genieten. Dat maakt het loslaten als pappa een stuk makkelijker.
Onze jongste woont in Spanje. Drie maandjes. Ze loopt stage bij een bedrijf in interieurinrichting. Ze doet dat voornamelijk bij de Rich & Famous rond Benidorm. Ze heeft het geweldig naar haar zin. Leuk werk, mooi appartement, gezellige vriendinnen. “De gaafste periode uit mijn leven.”
Wat word je daar als vader blij van. Heerlijk om haar verhalen te horen en haar zien genieten. Dat maakt het loslaten als pappa een stuk makkelijker.
1 Reactie
Stel dat je helemaal opnieuw zou mogen – en kunnen – beginnen met je leven. Dat je de mogelijkheid hebt. En dat je met je huidige levenservaring aan dat nieuwe leven zou beginnen. Wat zou je dan gaan doen? Hoe pak je dat aan? Wat zou je weer doen – zelfde meisje trouwen -, wat zou je anders doen – meer je hart volgen - ?
Die kans krijg je eigenlijk iedere dag. Echt waar. Alleen laten we die kans meestal liggen. En ik vraag me steeds meer af: waarom? Ik luister heel graag naar radio. Edwin Evers in de ochtend, radio 1 voor nieuws en achtergrond, radio 6 voor jazzy muziek. Voetballen luisteren is vandaag de dag leuker dan kijken. Ik moet nog een elpee hebben uit de jaren ’70, met radioverslagen van wedstrijden van Ajax.
Radio prikkelt de verbeelding, houdt mij alert. Je moet luisteren, zelfs als je niet luistert. Bij televisie val ik nog wel eens in slaap. Bij radio eigenlijk nooit. Code oranje, code rood. We moeten vooral normaal blijven doen, ons niet al teveel zorgen maken, maar graag wel opletten en waakzaam zijn. Ik kan hier helemaal niets mee. Oh ja, ik maak me ook zorgen. Ik kan al die ellende in de wereld moeilijk begrijpen. Staat heel ver van mij – wie ik ben – af.
Vandaag mag ik naar twee feesten van lieve vrienden. Het leven vieren. Met muziek, wat lekkers, met liedjes en dans. En vooral met elkaar. Zo hoort het. 50 dagblokjes heb ik geschreven. Iedere dag in zo'n 365 tekens, inclusief spaties. Iedere dag even een gedachte, een mijmering, een idee of mijn mening over belangrijke en onbelangrijke zaken toevertrouwen aan het digitale papier. Zo orden ik de vakjes in mijn hoofd en ruim ik de laatjes van mijn ziel een beetje op.
Van dees en geen krijg ik een reactie. Leuk. Een schrijver schrijft voor zichzelf en hij is altijd blij als er lezers zijn. Houdt Braef Stand staat er met grote letters op de tribune langs het eerste veld van voetbalvereniging HBS. Ik kijk naar de Kraaien die tegen de profs van Heracles mogen proberen de volgende ronde van de KNVB beker te halen. HBS doet zijn best, Heracles ook.
Dan valt de regen met bakken uit de hemel. Het groene gras wordt nog natter dan het al was. Ik ben doorweekt. Ik zie veel kennissen uit de buurt. Het is gezellig. Zo hoort voetbal tezijn. Golden Earring, Kane, Anouk, Urban Heroes, Q65, Gruppo Sportivo, Billy the Kid, Direct, Sandy Coast, Shocking Blue, de Règâhs, Jewelste. En ga zo maar even door.
Binnenkort beginnen ze weer met die vermaledijde top2000. Ik stuur al jaren mijn keuzes in. Maar het zijn altijd Haagse of Haags gerelateerde nummers. The Devil made me do it. Rain down on me. Get it, Disco really made it (it’s empty and I hate it). Gènâgh toch. Lâchuh toch. Mooi. Ik kan best meezingen met liedjes van Hazes. Biertje op, de keel gesmeerd en brullen maar. Maar hij staat bij mij niet op een voetstuk. Als ik sommige mensen hem hoor verheerlijken, als ik de kranten open sla en al die verhalen lees, dan denk ik, nee.
Ik luister graag naar Bram Vermeulen. Stierf kort voor Hazes, in september 2004. Je hoort niet zoveel meer van hem. Maar ik luister nog graag regelmatig naar zijn liedjes, lees zijn gedichten. De zomer trekt uit het land weg, de zon laat zich minder zien, de voet is geblesseerd, dus even geen sport. Tijd om te klussen. Ik ging op zoek naar planken voor een kast en naar boekenkasten voor in mijn werkkamer. Dat werd de Gamma en Ikea op zondag. Eigenlijk een doodzonde.
1000-en-1 gezinnen liepen te banjeren door het geelblauwe meubelparadijs. Ik als een haas door de gangen. Wist precies wat ik moest hebben. De hotdogs sloeg ik over. Een tante van mijn lief vierde vandaag feest. Ze vierde dat ze in 1954 was ingetreden bij de Congregatie van de Zusters van Liefde. 60 jaar non. Wij mochten dat met familie meevieren. Locatie was het Moederhuis van de orde, in Tilburg. Een prachtig complex, vol rijke Roomse historie.
Tante Riet genoot van deze dag voor haar. Ik vond het ook wel een dag van bezinning en reflexie. En dat kan iedereen – gelovig of niet – af en toe wel gebruiken. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |