Maar het voetballen laat ik achter mij. Mijn lijf, mijn hiel, mijn rug, ze zijn niet zo voor het voetballen. Hardlopen gaat nog wel. En gelukkig kan dat iedere dag van de week.
“Zaterdag was de mooiste dag van de week, en je wist als je naar je vriendjes keek, hier gaan ze heel wat beleven.” Het begin van de titelsong van All Stars. En zo was het ook. Als kleine jongen begon ik met voetballen op zaterdag. Later werd dat zondag. Zo’n 40 jaar lang.
Maar het voetballen laat ik achter mij. Mijn lijf, mijn hiel, mijn rug, ze zijn niet zo voor het voetballen. Hardlopen gaat nog wel. En gelukkig kan dat iedere dag van de week.
0 Reacties
Mijn dagen zien er normaal uit. Er gebeurt niet zoveel bijzonders. Slapen, eten, werken, sporten, relaxen, leuke dingen doen, klusjes doen, kletsen, lachen, boos zijn, verdrietig voelen. Het leven gaat zijn gangetje. Met ups en met downs.
Ik denk niet dat we in een gekke tijd leven omdat iemand of een groep de boel terroriseert. Ik ben niet bang of banger. Ik denk niet dat ik meer zal gaan letten op verwarde mensen. Ik blijf normaal. U ook? Het NOS Journaal, Omroep West en tal van media melden: steekpartij op het Aloysiuscollege in Den Haag. Uit mijn wandelgangen hoor ik: ruzie tussen twee jongens en de een haalt uit met een sleutel en krast de ander op het gezicht.
Wat is de waarheid? Geen idee. Bestaat er wel een waarheid? Ik hoor twee verhalen. De waarheid zal in het midden liggen. In ieder geval ligt het verhaal in seconden op straat en denkt ieder er het zijne of hare van. Het Haags Sportgala was mijn decor voor de maandagavond. Ik was uitgenodigd en ik had voor de gezelligheid mijn oudste dochter meegenomen. We waren feestelijk gekleed en hadden er zin in. Veel bekenden gesproken. Lekker drankje gedronken en gekeken naar sporters en mooie acts.
Sportprijzen werden uitgereikt en aan familieleden meegegeven. Ontroerend was de uitreiking van de oeuvreprijs aan Jafar Zareei. Al met al een mooie avond. Mijn lief is jarig. Er is taart, veel drinken en er zijn lekkere hapjes. We vieren haar verjaardag overdag. Een mooie stroom van visite komt langs. Lieve vriendinnen, vertrouwde vrienden, de buurtjes en familie. We sluiten de dag af met ons gezinnetje en opa. Oma heeft gebeld. Zij ligt in het ziekenhuis met een nieuwe heup, maar is er in gedachten bij.
Een nieuw levensjaar begint. En ik ben blij dat ik dat met mijn lief mag mee-be-leven. Het is zaterdag en de sporthal is goed gevuld. De toeschouwers maken zich op voor twee potjes handbal. Eerst mogen de dames, daarna de heren. Voor beide teams staat er veel op het spel. Winnen is het doel vandaag. Dat lukt de dames niet. Die spelen matig. Het lukt de heren wel. Een mooie avond met wisselend resultaat.
Ik ben trots. Op onze jongste die eerst zaterdag met dames 1 en vervolgens zondag met dames 2 speelde. Zij wint voor mij altijd. Hij was bij DWDD. En vandaag op de radio. Herman Heinsbroek met zijn nieuwe boek. Een thriller met politiek erin. Dat mist hij zo in andere thrillers, zegt hij. En dus stopt hij het boek vol meningen. Ik begrijp – en ik lees het ook in wat recensies – dat dat het boek niet altijd ten goede komt.
Ik ben ook bezig met een thriller. Zonder meningen. Gewoon een spannend verhaal met een goede afloop. Een boek voor op het strand of in de tuin. U hoort van mij. Warm, hoesten, niezen. Ik wil diep onder de wol. Ik slaap en lees een boek uit waar ik anderhalf jaar geleden aan begonnen was. Ik krijg een cracker met kaas, mandarijn en vruchtensap. Veel trek heb ik nog niet. Ik heb mijn telefoon uit en kijk af en toe wat tv op mijn ipad. Griep.
Gisteravond kon ik niet hardlopen. Volgende week wel een loop voor de boeg. Koffiedrinken bij de buren schuiven we door. Ik eet mijn bord leeg en ga naar bed. Dag griep. Ik hoor het overal om me heen. Griep. Ik hoor mensen hoesten, een afspraak wordt afgezegd en zelfs in de krant lees ik er over. Er blijkt een nieuw soort Amerikaans virus te heersen. Het zal wel. Ik ben nooit echt ziek. Wel af en toe een dagje niet lekker. Volgens mijn vrouwen schijnt dat een mannenkwaal te zijn. Dagje niet lekker. En dus geen griep.
Maar nu voel ik het komen. Ik zit achter mijn bureau bij S. en voel me langzaam warm worden. Griep. Denkt u dat wel eens: wat als…Wat als ik toen niet dit maar dat had gedaan? Wat als ik de loterij zou winnen? Wat als ik mijn mond maar had gehouden; of juist had opengedaan. Wat als ik niet links, maar rechts was gegaan?
Het leven is een aaneenschakeling van toevalligheden, gebaseerd op intuïtie, onvoorspelbaar gedrag en gezond verstand. Ik geloof niet in het lot, maar in toeval. Want als toeval niet zou bestaan, waarom is er dan een woord voor? |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |