Ik ben benieuwd waar dit toe gaat leiden.
Advocate Benedicte Ficq bindt de strijd aan met de tabaksindustrie. Een dappere strijd. Ze strijdt tegen de sjoemelsigaret, of misschien wel tegen alle sigaretten. Waar ze eerst als een soort Don Quichote werd beschouwd, daar haken nu steeds meer mensen aan. En niet alleen mensen. Ook ziekenhuizen, zoals het Antoni van Leeuwenhoek, steunen haar strijd.
Ik ben benieuwd waar dit toe gaat leiden.
0 Reacties
Ik loop door het Museon. Daar ben ik lang niet geweest. Als jongetje op de lagere school ging ik naar de Hemsterhuisstraat. Later, met onze eigen kinderen, naar de nieuwbouw aan de Stadhouderslaan. Op de plek waar ooit een midgetgolfbaan lag. Nu heb ik er een afspraak. Om te praten over fotografie.
Er hangt een mooie tentoonstelling met foto's van bedreigde diersoorten. ‘The National Geographic Photo Ark’. Gemaakt door Joel Sartore. De moeite waard. Echt. En niet alleen op een druilerige woensdagmiddag. Griep. Om mij heen vallen mensen om met griep. En het is geen kinderachtige griep. Een hardnekkige. Ik heb er ook last van. Weer, want ik had al lopen kwakkelen. Januari is hoestmaand. Ik dacht dat ik het kwijt was. Maar vandaag speelt het weer op. Warm, hoesten. Niet zeuren, zeg ik. Doorgaan. Gaat wel over.
Geniepige griep, het grijpt je en laat je niet meer los. Grr. De maand januari was voor mij geen loopmaand. Grieperig, verkouden, hoesten en zelfs af en toe koorts. Van hardlopen kwam niet zoveel. Maar januari is bijna voorbij en de griep en verkoudheid ook. Ik heb het lopen weer opgepakt. Rustig aan. Gisteren een uur. Ging redelijk goed. Ik merk dat ik ingeboet heb aan snelheid en kracht, maar het volhouden viel me meer dan mee.
Op naar de CPC in maart. Kijken of we dat gaan halen. Ik wou dat ik nog 37 jaar was. Voor mij is dat best jong. Voor een tennisser is dat op leeftijd. Alhoewel. We kijken hoe Roger Federer de Kroaat Cilic verslaat in de finale van de Australian Open. Mooie wedstrijd. Vijf-setter met af en toe prachtige ralleys. Federer lijkt redelijk gemakkelijk op de overwinning af te gaan, maar Cilic geeft zich niet zo maar gewonnen.
Federer wint zijn twintigste Grand Slam titel. Mooi voorbeeld van een man die zuinig is op zijn talent en goed voor zichzelf zorgt. Daarmee kun je dus een heel eind komen. Zo af en toe is het heerlijk om lekker voor de tv te hangen. Dat deed ik zaterdagmiddag. Gewoon even lekker niks doen. Koppie thee, een boterhammetje en gemakkelijk op de bank. Arne Dahl kijk ik. Een Zweedse serie op Netflix. Onderhoudend, goed gemaakt, spannend. Arne Dahl is de schrijver van de boeken waar deze serie op gebaseerd is.
Genoeg andere dingen te doen hoor. Maar soms moet je jezelf wat gunnen. Een dagje op kantoor bij HH. Fotobureau Hollandse Hoogte. Ik ben daar verantwoordelijk voor alle opdrachtfotografie. Klanten van ons vragen of wij fotografie voor ze kunnen verzorgen. Portretten, reportages, evenementen, architectuur, reclame. Noem maar op.
1 februari gaan we voor de Nationale Politie alle foto-opdrachten verzorgen. Dat vraagt enige voorbereiding. Daarom maar weer eens een hele dag op kantoor. De nominaties voor de Zilveren Camera zijn bekend. Wat zijn de beste journalistieke foto's van 2017? Het is weer een bonte verzameling beelden. Alle met liefde, zorg en vakmanschap gemaakt. Het ene beeld spreekt je aan, de ander doet je wat minder. Soms haal je de schouders op, soms ben je geraakt. Dat is het mooie van fotografie. Beelden, foto's, ze doen iets met je. Zelfs als je ze niets doen.
Kijk hier naar de nominaties. Ik loop door de supermarkt en dat doe ik niet alleen. Om me heen tientallen scholieren. Het is pauze bij de naastgelegen school. Waar wij (oude lullen) vroeger brood uit een zakje of trommel aten, ook op de middelbare en bij hele hoge uitzondering wel eens een frietje haalden bij de slager aan de overkant (die had in de pauze een luik achter zijn winkel), daar drommen de scholieren nu massaal de supermarkt in om chips, donuts, croissants, energydrinks en ijs (Vienetta !) te kopen. Ze mogen mondjesmaat naar binnen en moeten bij een speciale kassa betalen. Zal wel een anti-jat-protocol zijn.
Ik zie het toch met lede ogen aan. In de krant staat een verhaal over Maurits, de man waar het Mauritshuis in Den Haag naar vernoemd is. Een prachtig museum. Maurits leefde in een andere tijd, in een andere wereld en daar heeft hij toen dingen gedaan, die we vandaag de dag niet goed kunnen praten. Overigens, die dingen gebeuren nog steeds en alom. Slavernij, uitbuiting, uitmoorden, het is iedere dag ergens op de wereld wel aan de orde.
Zullen we eerst zorgen dat we het leven op aarde op orde krijgen? Dan mag het Mauritshuis van mij best het Mauritshuis blijven. Met buste en al. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |