Na enige tijd beëindigt de politie de actie. Er is niemand thuis. Ze gaan nog wel zoeken naar de man. De verwarde man. Soms denk ik dat ik de enige niet verwarde man ben. Maar dat verwart mij dan weer. Verwarrend allemaal.
Ik krijg op mijn telefoon van diverse bronnen newsalerts. Ik houd van nieuws, ben nieuwsgierig, blijf graag op de hoogte. Dus die alerts vind ik best prettig. Vandaag ook weer een alert. Op de Laan van Wateringseveld is een grote politie-actie aan de gang. Een verwarde man (daar heb je er weer een) zou zich bewapend in een huis bevinden. De omgeving is afgezet. Ik denk aan mijn schoonzusje en haar jongens, mijn neefjes. Die wonen daar vlak bij. Ook de tram rijdt niet.
Na enige tijd beëindigt de politie de actie. Er is niemand thuis. Ze gaan nog wel zoeken naar de man. De verwarde man. Soms denk ik dat ik de enige niet verwarde man ben. Maar dat verwart mij dan weer. Verwarrend allemaal.
0 Reacties
Zaterdag waren we op visite bij familie in Rhenen. Eerst op de koffie (met gebak, koekjes, chocolade, tomatensoep en tosti's) bij een tante, 's middags bij een nicht en haar man. Die is kok. Dus 's avonds lekker gegeten (salade en een zelfgemaakte quiche). Op zondag naar Enschedé, naar een oude vriend en zijn vriendin. Lunchen. Krab met guacamole, Insalata Caprese, aspergesoep, broodjes, zalm met heerlijke citroendressing, vleeswaren, bacon en ijs met vruchten toe.
Leuk hoor. Koks in je vriendenkring. Vanavond eten we dus sla. Gisteravond was ik met mijn meisje in het Zuiderstrandtheater (wat een leuk theater is dat; niet wegdoen Gemeente!). We gingen naar de voorstelling 'Siyabonga Makeba' van de African Mamas. Een muzikaal eerbetoon aan Miriam Makeba, Mama Africa, Zuid Afrika grootste zangeres. Wat een voorstelling. Het mooie, soms verdrietige verhaal van Miriam, de neus op de feiten van wat Apartheid was (en is), prachtige muziek, 8 geweldige zangeressen, plus Leoni Jansen die vertelt en meezingt. Een voorstelling die binnen kwam. Zondag nog in Rijswijk te zien.
Muziek is echt een manier om gevoelens over te brengen, verhalen te vertellen en mee te dromen. Iedere dag een dagblokje schrijven lukt me maar moeilijk. Niet dat ik het niet wil, maar ik ben met zoveel andere dingen bezig. Noem het werk. Veel te doen, veel plannen en ook daarnaast leuke aan werk gerelateerde zaken. Zoals PictureThis organiseren of een fotofestival opzetten (mei 2019). En dan moet er ook nog hard gelopen worden, af en toe eens op visite, naar de film of het theater of een avondje bank hangen en tv kijken.
Maar ik blijf mij verwonderen en ik houd de drang om het te delen. Als ik deze maand nou de Postcodeloterij eens win, dan kan ik van dat schrijven - en fotograferen - mijn beroep maken. Zult u eens zien wat er dan gebeurt. 25 april is de geboortedag van Johan Cruijff. Vandaag is er in Amsterdam weer de 14K run, een hardloopevent waar ik vorig jaar aan meeliep. Rennen van het Stadionplein naar de Johan Cruijff Arena. 14 kilometer, onder andere langs zijn geboortehuis in Betondorp. Dit jaar ben ik er niet bij, maar in gedachten sta ik even stil bij Johan. Ik vond en vind hem een bijzondere man.
Vanavond wel hardlopen. Ik zal mijn Cruijffshirt dragen. Alles kost geld. Dus ook ons Koningshuis. Hoeveel geld? Daar is discussie over. Het Republikeins Genootschap heeft het onderzocht en zegt dat de kosten 6 maal hoger zijn dan in de rijksbegroting staat. Maar zeker weten, doen ze het niet, zo zegt René Zwaap, spreekbuis van het genootschap. Zwaap geeft zelf in het rapport toe dat hij met "creatief rekenwerk" tot een totaalplaatje is gekomen, gebaseerd op schattingen en aannames. "Mochten deze aannames op verkeerde premissen berusten, dan horen wij graag van het Oranjehuis", staat in de inleiding. Zo lees ik op NOS.nl, de met belastinggeld betaalde onafhankelijke nieuwszender.
Alles kost geld. Ik heb net de hondenbelasting betaald. Moos, de hond in kwestie, is het waard, denk ik maar. Gister was ik even naar het Fotomuseum. Het was de laatste dag waarop de tentoonstelling 'Life in Cities' van Michael Wolf te zien was. En die wilde ik per se zien. Bijzondere fotograaf. Fotokunstenaar eigenlijk. Duitser, die woont in Hong Kong. Heeft met zijn werk grote prijzen gewonnen. Werk dat aanspreekt. Dat je aantrekt. Dat niet alleen mooi is om naar te kijken - Wolf heeft veel gevoel voor lijnenspel - maar stemt tot nadenken.
Fotografie is en blijft een prachtig middel om je verwondering vast te leggen. Door wie dan ook. Wanneer je geniet van deze mooie dagen, realiseer ik me als geen ander hoe goed ik het heb. In vele opzichten. Ik kan van het leven genieten. Ondanks het feit dat er 'dingen' zijn. Pijntje hier, probleempje daar. Ik ben me er nog meer van bewust als ik hoor van verdriet bij lieve mensen. Verdriet dat ze overkomt. waar ze wel tegen vechten, maar waarvan ze weten dat ze het gevecht niet gaan winnen.
Koester de mooie momenten. Maak vandaag de herinneringen voor morgen. Je zult ze een keer nodig hebben. Ik loop in een park in Rotterdam. Kijken of dat park de geschikte plek is voor een fotoshoot. Ik maak wat shots en kijk om me heen. Mensen liggen op het gras. Soms alleen, met een boek, soms lekker met z'n tweeen, genietend van elkaar en de lentekriebels. Soms met een hele groep, met tassen vol lekkers. En er is een groep jongens aan het buitenspelen (zie blog van gisteren). Ze voetballen. Knullen van begin twintig. De bal vliegt het water in. Precies halverwege beide oevers blijft de bal drijven. Ze kunnen er niet bij.
Ik loop mijn rondje en zie ze een kwartier later nog bezig om de bal het water uit te krijgen. Heerlijk, die lente. Ik lees dat kinderen steeds minder buitenspelen en dat er steeds minder kinderen buiten spelen. En dat vind ik vooral sneu voor al die kinderen die binnen zitten. TV, gamen en internetten, het is best leuk. Maar hoe leuk is het om heerlijk buiten te zijn. Met ruimte om je heen. Met je vriendjes of soms lekker even alleen. Spelen, kletsen, ravotten. Een betere opvoedschool bestaat er niet. Uit alle onderzoeken blijkt dat buiten spelen gezond is.
Ouders: jullie weten het nog hoe leuk het was en jullie begrijpen hoe belangrijk het is. Geef die kinderen een schop onder hun hol en stuur ze lekker naar buiten. Ik zal niet klagen als mijn stoep is vol gekliederd met stoepkrijt of als er weer een bal tegen mijn raam geknald wordt. Ik zal er van genieten. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |