Maar soms voel ik me nog de vader die naast de glijbaan staat waarop het kleine meisje is geklommen. Zonder angst wil ze naar beneden glijden. Zoef, zo het leven in. Zonder dat ik haar vasthoud.
Het is een rare dag. Een dag waarop ik besef dat onze kinderen vleugels hebben waarmee ze zelf gaan vliegen. We zijn wel klaar met opvoeden. Het zijn prachtige meiden, mooie vrouwen. Met een heldere blik, goed verstand en de broodnodige fantasie.
Maar soms voel ik me nog de vader die naast de glijbaan staat waarop het kleine meisje is geklommen. Zonder angst wil ze naar beneden glijden. Zoef, zo het leven in. Zonder dat ik haar vasthoud.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |