Ik zie coaches die eigenlijk geen benul hebben waar ze mee bezig zijn. En dat verstoort niet alleen de prestaties, maar vooral het plezier in het doen van de dingen die leuk moeten zijn.
Wil je anderen beter laten presteren, dan zul je moeten beginnen met het bouwen van een band. Met vertrouwen. Je zal elkaar moeten leren kennen, weten hoe de ander in elkaar zit. De een heeft een schouderklopje nodig, de ander uitleg, om tot prestaties te komen.
Ik zie coaches die eigenlijk geen benul hebben waar ze mee bezig zijn. En dat verstoort niet alleen de prestaties, maar vooral het plezier in het doen van de dingen die leuk moeten zijn.
0 Reacties
Zaterdagochtend, 8 uur. Ik ben op weg naar Appie Heijn voor de wekelijkse boodschappen. Ik probeer dat iedere zaterdag zo vroeg te doen. Voor het hardlopen. Handig en ik vind het nog leuk ook. Lekker rustig in de winkel, altijd dezelfde mensen en de schappen zijn nog niet leeg.
Ik zwaai naar Suus bij de bakker. Pak mijn scanner en karretje. Van groente tot brood. Met 3 kwartier ben ik weer thuis. Klaar om te gaan sporten. Het is nog geen 9 uur. Ik ben al bezig met mijn goede voornemens. Ja, ik ben zo’n figuur die ieder jaar goede voornemens maakt en dan per 1 januari er mee aan de slag gaat. Dat ging niet altijd goed. Afvallen, klusjes doen, aardiger zijn, cadeautjes kopen, het stond er allemaal op, maar verzandde vaak in smoesjes.
2015 wordt anders. Omdat ik verander. Omdat ik merk dat het tijd wordt om zaken eens echt aan te pakken. En ik heb er nu ook nog eens heel veel zin in ook! Wat is het leuker dan lachen. Lachen tot je kramp in je kaken krijgt en pijn in je buik. Dat je het bijna in e broek doet. Dat je niet meer uit je woorden komt, dat je er bijna in stikt. Ik vind dat ik te weinig lach, al zijn er momenten dat ik niet meer bij kom.
Ik kijk op Netflix naar de comedy Modern Family. ’s Avonds in bed, vlak voor het slapen, een aflevering. In mijn eentje. Saai? Integendeel. Ik lach me een kriek en ga zo altijd vrolijk slapen. Het Nederlands elftal is sportploeg van het jaar geworden. En hoewel ik een voetballer ben van huis uit, vond ik dat een rare keuze. Paar leuke potjes in Brazilië, wat mazzel hier en daar (pingel tegen Mexico!) en na het WK alles verliezen. Ben je dan over een heel jaar de beste ploeg?
De handbaldames, de hockeymeiden, de hockeykakkers, de paardenruiters: deden en doen het allemaal beter dan die plakplaatjes miljonairs. Foute keuze dus. Wie mij kent en wie mij een beetje volgt, weet dat het woord ‘aardig’ in mijn wapenschild staat. Mijn directeur bij het ANP vond dat mijn zwakke punt. “Arempie, je bent te aardig”. “Mooi toch”, dacht ik. Je kunt in mijn ogen niet aardig genoeg zijn. Voor jezelf, je collega’s, de wereld waarin je mag wonen en werken.
De andere kant van mijn wapenschild is wel dat ik moeite heb met onaardigen: Zeurders, negatievelingen en lamlendelingen. Als bestuurslid van MKB Den Haag – en als geboren en getogen Hagenaar/Hagenees - maak ik me onder meer sterk voor een duurzame stad. Een Den Haag waar we zuinig zijn op onze leefomgeving, waar we zorgen dat we fit en vitaal zijn, waar we aandacht hebben voor het groen. Waar we goed kunnen wonen, lekker kunnen werken en fijn kunnen leven.
Gelukkig is het allemaal minder ingewikkeld dan het lijkt. Het gaat om aandacht, om zorg en om beleving. Dit zijn toch mooie winterdagen. Blauwe lucht, niet te veel wind, niet te koud. Wel een jas aan en handschoenen. Lekker wandelen rond het Stokroos met de hond die heerlijk overal snuift en snuffelt. Af en toe kom je iemand tegen, liever niet zoveel mensen. Even wandelen, het hoofd tot rust brengen.
Het zijn de weken van bezinning, van samen, van aandacht. Eind van het jaar. Terugblikken, tot stilstand komen en plannen maken. Mooie tijd. De Kerstboom staat. Er hangen lampjes in en ballen. Mijn taak was de boom halen en helpen neerzetten. Liek neemt het dan over en gaat versieren. Niet alleen de boom. Ook voor het raam en in de gang komt kerstversiering. Wel zo gezellig. Wat een wind. Het woei dat het waaide. Ik begrijp niets van wind. Ben er ook niet dol op. Vervelend met fietsen of hardlopen, lastig op het strand ook om een krantje te lezen. Wel handig om energie op te wekken of met een zeilbootje te varen. Alhoewel. Met zulke wind? |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |