Het leuke en mooie is: kunst doet wat met je. Het roept emoties op, in welke vorm dan ook. Volgens mij hoort dat bij de essentie van kunst.
We dwalen door het Gemeentemuseum in Den Haag. Beelden uit de 20e eeuw. We bewonderen, verbazen ons, we zijn kritisch en ook lyrisch. We begrijpen sommige beelden heel goed en andere niet. Bij het ene beeld blijven we staan, lopen we naar terug, bij een ander gaan we zwijgend voorbij.
Het leuke en mooie is: kunst doet wat met je. Het roept emoties op, in welke vorm dan ook. Volgens mij hoort dat bij de essentie van kunst.
0 Reacties
Dus, de uitslag van de verkiezingen in de USA is volgens Donald nu al corrupt, gemanipuleerd en oneerlijk. Dat is nogal wat. Ik vroeg mij vanmorgen af, maar stel nou dat hij toch wint? STEL? Wat betekenen die verkiezingen dan voor hem? WIe kan mij dat uitleggen!?
Trumpisme. Zo wil ik zijn manier van denken noemen. Trumpisme. De auto rijdt langzaam op mij af. Het is een BMW Z4 sportwagen. Zwart van kleur. Zonder 1 krasje. Het raampje gaat langzaam open. Achter het stuur zit een dame op leeftijd. Ik schat zo'n 70 jaar. Een dame van stand. Keurig opgemaakt, haar haar als een oma in een nette knot. Door een kapper gedaan. Zwarte zonnebril (iets Dolce en Dinges achtig). Naast haar een keurig jongetje van een jaar of 12. Haartjes netjes in een scheiding.
"Meneer. Weet u misschien een parkeerplaats waar je gratis kunt parkeren?" Ze praat wat bekakt. Ik kon haar helaas niet helpen. In het Nationaal Archief in Den Haag is de tentoonstelling te zien: Onderweg, met de fotograaf op reis. Een tentoonstelling over 150 jaar reisfotografie. Met prachtige foto's van onze beste fotografen door de jaren heen. Pareltjes.
Een archief gaat leven bij dit soort mooie tentoonstelling. Ik kijk naar Hunted, het programma op NPO3, waarin burgers op de vlucht slaan en moeten proberen geen sporen achter te laten, zodat zij door de politie e.a. niet gevonden kunnen worden. Bij de opspoorders zie ik een bekende. Grappig. Maar mooi programma. Want jeetje, hoe moeilijk is het om geen sporen achter te laten.
Food for thought. Aan de andere kant, wat heb ik te verbergen? Ook food for thought. Het is zondag en het is rustig om me heen. De bladeren aan de bomen kleuren en vallen. Eikels liggen op de grond. Ik wandel en snuif de herfst op. De zon schijnt, het is zelfs warm. Mijn weg voert naar een begraafplaats. Over rust gesproken.
Een busje stopt. Een groep mensen stapt uit. Zij schuifelen over de begraafplaats. Op zoek naar herinneringen van toen. Er wordt door mensen - even heel generaliserend - veel gemopperd op het ov. Te vol, te laat, je kunt niet overal komen, te duur. Soms schuilt er in dat gemopper enige waarheid. Zeker. Maar vandaag heb ik ervaren dat het ov best ok kan zijn. De tram, de trein, nog een trein en een bus bracht mij op mijn bestemming.
Niet zo snel als de auto, wel heel relaxed. En zonder vertraging en ik kon overal rustig zitten. Ik ga op de fiets naar mijn afspraak. Aan de andere kant van de stad. Ruim 30 minuten fietsen. Maar ik vind dat geen straf. Goed voor de spiertjes, dat zeker. Maar ook leuk om door mijn Den Haag te fietsen. De rustige Vruchtenbuurt, de mooie straten in het Zeeheldenkwartier, de dynamiek van de binnenstad en de zakelijke sfeer in het Beatrixkwartier.
Ik houd wel van Den Haag. Mijn stad. Ik duik even het bed in van minister Edith Schippers. Zij ligt er ook. Net als haar man. Zij is minister van oa Volksgezondheid. Hij zit in de advieswereld, bij een bureau dat heet P5COM. P5COM ondersteunt organisaties in het efficiënter en effectiever inrichten van hun bedrijfsprocessen en in het verhogen van hun performance. Hun werkterrein is oa de gezondheidszorg. Dat wringt, zo vlooide Lubach op Zondag uit en lees ik bij de NOS.
Blijkbaar liggen er toch wat kruimels in het bed van de Schippertjes. Want hij neemt ontslag, na een item van 5 minuutjes in een satirisch tv-programma. Gek verhaal. Voetballen doe je op gras. Gras dat net gemaaid is, dat ruikt, al van verre. Gras dat een beetje nat is. Van de dauw en de kou. Gras dat af en toe hobbelt, zorgt voor verrassingen. Gras dat je witte broek groen kleurt en er eigenlijk nooit meer goed uit gaat.
Gras is geen tapijt vermengd met autobandenkorrels. Dat gras is niet gemaakt door voetballers. Maar ook niet door hele slimme wetenschappers. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |