Een film in prachtig gesproken Italiaans, met stof tot nadenken.
Mia Madre is een ontroerende, rustige, mooie Italiaanse film van Nanni Moretti. Regisseur en acteur (hij speelt zelf altijd mee in zijn films). Een film over de relatie tussen moeder en dochter, ouder en kind, ouder worden en afstand nemen. Over afscheid en verdriet. Over een wereld buiten en een wereld binnen.
Een film in prachtig gesproken Italiaans, met stof tot nadenken.
0 Reacties
Ik zou willen dat alle mensen die zo voor óf tegen Zwarte Piet zijn, zich ook zo druk zouden maken over Kerstmis, Pasen, Hemelvaart of Pinksteren. Dat we deze feestdagen ook in de traditie blijven vieren. Dat we weten waarom we die dagen vrij zijn.
En dat op die dagen de winkels en de meubelboulevards niet overbevolkt raken met slenterend, kauwend en zich vervelend publiek. Omdat ze niet weten waarom ze vrij zijn. Of daar niets mee hebben. Ik loop hard. Dat weet u. Twee tot drie keer per week. In een groep, met een echte trainer en trainingsschema’s. De stad, de parken, de duinen en het strand zijn ons oefenterrein. We doen het om fit te blijven en voor de lol. En om af en toe een wedstrijdje te lopen.
Zaterdag de Vredesloop. Volgende week Halve Marathon Haarlem. Zie mijn voorbereiding op film. Soms is het mij allemaal een raadsel. iCloud, dropbox, drive, diverse agenda’s op de computer, telefoon. Het maakt het werken allemaal gemakkelijker, zou je denken, maar in de praktijk ben ik veel tijd kwijt aan al dat digitale gedoe.
Mijn liefste agenda is een boek. Met papier en een pen. Waar je in kunt krassen en noteren. Overzichtelijk en altijd bereikbaar. Gisteravond was ik bij het Grote Prinsjesdag College, gegeven door Herman Pleij. Ging over de carnavalisering en festivalisering van Prinsjesdag en de politiek. Over het verschil tussen saamhorigheid en nationalisme. Over omgekeerde werelden.
Vandaag zie ik de Gouden Koets, de jurk van Máxima, de hoedjes, de balkonscène en de koning die de Troonrede voorleest. En ik hoor de woorden van Pleij voorbij komen. Een goed gesprek, dat had ik vandaag. Een gesprek waarin ik mijn ei kwijt kon, ook omdat de ander de juist vragen stelde, doorvroeg en echt luisterde. Een gesprek dat mij goed deed, dat waarde had, waar ik iets mee kon.
Ik zou het iedereen aan willen raden: zorg dat je af en toe echt met iemand praat. Dat doet een mens echt goed. Altijd. Mijn voetbalschoenen hangen aan de wilgen. Een onwillige enkel kan het niet meer aan. Maar ik blijf betrokken bij het team. Met sommige jongens voetbal ik al meer dan 30 jaar. Ik heb me aangeboden om te fluiten. Iemand moet het doen.
Eerste potje, leuke wedstrijd en af en toe iemand die meent mij de les te moeten wijzen. En ik merk dat ik daar niet echt meer tegen kan. De bus dendert voort over de A12, A2, E34 en daarna de provinciale weg. Panningen is het doel. De dames van Hellas beginnen daar in Noord-Limburg aan hun competitieprogramma. 1e divisie dit jaar. De stemming is goed, de broodjes onderweg zijn lekker. Iedereen heeft er zin in.
Terug is de sfeer helemaal top. Gewonnen, na een mooie en goede wedstrijd. De kop is er af. 11 september. Een hele mooie dag. Niet omdat de zon vandaag schijnt, maar omdat vandaag onze oudste jarig is. 24 jaar geleden werd ze geboren. Een prachtig kind. Lief, mooi, zorgzaam. Ze kan zo heerlijk lachen. Harde werkster, schat van een meid, sportief. Een heerlijk kind.
Fijne dag vandaag meissie. We gaan het gezellig met elkaar vieren! Het vluchtelingendebat in de Tweede Kamer, het geruzie in de Haagse gemeenteraad, vanmiddag een mevrouw op de fiets die direct begint te schelden omdat iemand haar geen voorrang verleent. Wat is er gebeurd met de zo bekende Nederlandse tolerantie. Al dat vliegen afvangen. Ik blijf er op hameren: wees nou gewoon aardig tegen elkaar.
En het is ook zo vermoeiend, al dat gemopper. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |