Maar ik zie teveel roeptoeters vanuit de landelijke politiek de lokale verkiezingen langzaam aan gijzelen. Wees zuinig met je aandacht voor dat landelijke geweld, en wees zuinig met je stem, straks op 21 maart.
Er komen verkiezingen aan. Voor de gemeenteraad. Lokaal dus. Het gaat om banen in de stad, aanleg van wegen, onderhoud van parken, parkeerbeleid en hoe zit het nou met de vergunningen voor bedrijven en horeca. Over sportterreinen, cultuursubsidies en hulp aan ouderen.
Maar ik zie teveel roeptoeters vanuit de landelijke politiek de lokale verkiezingen langzaam aan gijzelen. Wees zuinig met je aandacht voor dat landelijke geweld, en wees zuinig met je stem, straks op 21 maart.
0 Reacties
Youp van 't Hek zingt tegenwoordig aan het eind van iedere voorstelling zijn lied "Niemand weet hoe laat het is". Dat doet hij sinds zijn hartoperatie. Het lied dateert al uit 1989. Je mag van Youp vinden wat je wilt, maar de gedachte achter het lied kan je niet ontgaan. Geniet van het leven, het kan zomaar voorbij zijn.
Geconfronteerd worden met een eindig leven, het blijft ingewikkeld. Een goed moment om de tekst nog eens te lezen. Vannacht in mijn slaap word ik plots overvallen Straks komt een auto en die rijdt me kapot Wanneer zal de dood zijn fiets bij mij stallen Wat zal mijn clou zijn, hoe is mijn plot Misschien zegt de dokter: "Meneer nog twee maanden" En word ik door een slepende ziekte gesloopt Men zegt dat het beter is voor nabestaanden Maar twee maanden pijn is toch niet wat je hoopt Deze dag is de eerste van de rest van mijn leven Dat denken er velen bij hun ontbijt Terwijl ik altijd denk: ik heb nog maar even Dit wordt het eind van een prachtige tijd Dus moeten we dansen en moeten we vrijen Moeten we lachen en drinken vol vuur Lief hou me vast want nu ben ik nog bij je Tijd is toch geld, dus het leven is duur En ik merk elke dag, dat ik me vergis, En dat er dan nog een dag over is Jij mag niet doodgaan en ik wil niet sterven Laat staan onze liefste, denk niet aan ons kind Haar dood zal ons leven voor altijd bederven Terwijl ze misschien een hemel daar vindt Niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen, Maar je weet net als ik: er gaat steeds zoveel mis Met auto's en veerboten, vliegtuigen, treinen Niemand weet hoe laat het is Is 't vijf voor twaalf, of net half zeven Hoeveel uur heb ik nog, of rest mij een kwartier? Hoe lang mag ik doorgaan, nog doorgaan met leven? 'k Heb echt geen idee, en ik grijp het plezier Dus moeten we dansen en moeten we vrijen Moeten we lachen en drinken vol vuur Lief hou me vast want nu ben ik nog bij je Tijd is toch geld, dus het leven is duur En ik merk elke dag, dat ik me vergis En dat er dan nog een uur over is 'k Weet als ik later groot ben, en ook bijna dood ben Dan is al die angst niet nodig geweest Maar altijd de bangste, altijd die angsten Maakten mijn leven tot een schitterend feest Want we hebben gedanst en we hebben gevreeën We hebben gelachen en gespeeld met het vuur God verbood wat we allemaal deden Leef toch je leven als het allerlaatste uur Wat is Den Haag toch een leuke stad. Ik fiets vanmorgen naar twee afspraken. Laan van Meerdervoort, Frederikstraat, Denneweg. Terug via Kneuterdijk, Parkstraat, Laan van Meerdervoort. Een heel zacht zonnetje houdt de kou wat weg. De lucht is blauw, er is veel leven op straat.
Gewoon een vrijdag in de stad. Mijn stad. Mooi hoor. Dan zit je dus koffie te drinken, of tv te kijken en dan hoor je de wind al fluiten en gieren om het huis, maar dan begint het boven je wat te rommelen en te kraken en dan ineens....bam....vliegt het dak van je huis. Ik zag het bijna live op tv. Wat een wind. Wat een storm. Wij mensen winnen het nooit van de natuur, een reden waarom we zo goed mogelijk voor die natuur moeten zorgen.
Wel 1 opmerking: ik zag op het journaal een man in een rode jas die het maar belachelijk vond dat de treinen niet rijden. "Het lijkt hier wel Siberië", zei hij. Ik zeg: stuur die man die kant op. Kan hij ervaren hoe Siberië echt is. Gaat vast een trein die kant op. Ik zag bij De Wereld Draait Door de heer John Fentener van Vlissingen. Hij sprak over een tekening die hij in zijn bezit heeft, die naar nu blijkt door Vincent van Gogh gemaakt is en die nu te zien is in een overzichtstentoonstelling van zijn (Fentener van Vlissingen) verzameld werk. Aardige man, rustig, pretogen. Hij heeft geld en daar doet hij ook mooie en nuttige dingen mee. Zoals kunst verzamelen en dat vervolgens ook delen. Niet alles past boven zijn eigen open haard.
Ik kan genieten van de verhalen van dit soort vondsten en de mensen die dit kopen. Wonderlijke en bijzondere wereld. Hoewel ik best veel tv-kijk, kijk ik toch niet zoveel tv. Soms is het gewoon een avondje hangen voor de buis. Beetje zappen, ondertussen wat anders doen. Maar soms is het echt zitten en iets moois, leuks, spannends, boeiends kijken. Gisteravond keek ik De Luizenmoeder. Was zondag al uitgezonden, toen gemist, maar je hoorde er op maandag veel over.
Erg leuke comedy. Zeer geslaagd. Half uurtje tenenkrommend lachen. Situaties en teksten die eigenlijk niet kunnen, herkenbaar zijn en heerlijk neergezet. Aanradertje. De Luizenmoeder. In de krant lees ik een verhaal van een man die in 30 dagen de Atlantische Oceaan heeft overgestoken. Alleen. In een speciale roeiboot. Doel: geld ophalen voor het Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis, waar ze onderzoek doen naar kanker. Zijn moeder is ernstig ziek en zo wil hij een steentje bijdragen. Hij heeft er zelfs zijn huis voor verkocht.
Bijzondere verhalen van een bijzondere man. 30 dagen. Alleen in een bootje op die grote oceaan. Ik zou het niet kunnen. Respect. Een zondag. We eten wentelteefjes, kijken een film, voetbal en schaatsen. We horen van iets ernstigs dat gelukkig goed afloopt. We eten risotto, drinken thee. Het hoesten blijft. Het is koud en zonnig buiten. In Spanje gaat het goed.
Gewoon een zondag. Rustig an. In het voorjaar verschijnt een bijzonder fotoboek: De Zege in Zicht. Fotograaf en verhalenverteller Gerrit de Heus is de maker van het boek De Zege in Zicht. Een boek over Nederlandse Kampioenschappen. Maar dan ook echt bijzondere kampioenschappen. Van sjoelbakken tot wok-glijden. Gerrit heeft die achterkant van Nederland prachtig gevangen.
Vandaag in het AD een interview met Wijnand Post. Iemand die aan bijzondere NK's meedoet. Waar een groot land, klein in kan zijn. Of omgekeerd. Het werk loopt door. Veel te doen. Grote samenwerking met de politie en HH vormgeven. Ben er druk mee. Mijn neus loopt ook deur. Ik blijf hoesten. Maar de klok tikt door. Even doorharken. Mails de deur uit, telefoontjes beantwoorden. Straks is het weekend. We hebben eters, maar ik laat een avondje met Paolo Cognetti schieten. De Acht Bergen. Wat een prachtig boek. Aanrader. Hij is in Nederland vandaag.
Maar je kunt niet alles. Dat blijkt vandaag wel weer. Ciao Paolo. Jammer. Volgende keer beter. |
SchrijvenSchrijven is het ordenen van mijn gedachten en het delen van mijn hersenspinsels. Dagblokken
Juli 2020
Categories |